Klienci naszego biura księgowego PRWT pytają jak powinien zachować się pracodawca, gdy jego pracownik poinformuje, że dostał wezwanie na rozprawę. Czy pracodawca ma obowiązek usprawiedliwić taką nieobecność pracownika w pracy? Czy po zakończonej rozprawie pracownik musi wrócić do pracy? A może pracownik powinien złożyć wniosek o urlop bezpłatny na dzień, w którym ma stawić się w Sądzie?

Na te pytania odpowiedź przynosi rozporządzenie z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Pracownik powinien przedstawić pracodawcy wezwanie z Sądu potwierdzające, że w danym dniu o określonej godzinie ma stawić się w Sądzie. Po zapoznaniu się z treścią takiego zawiadomienia, pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie sądu (par. 6). Czas niezbędny obejmuje czas spędzony w sądzie oraz dojazd. Za ten czas pracodawca nie wypłaca wynagrodzenia (jest to nieobecność usprawiedliwiona niepłatna). Kwestia rekompensaty utraconego zarobku pozostaje w gestii pracownika. Aby uzyskać wynagrodzenie powinien poprosić pracodawcę o zaświadczenie o wysokości utraconego w tym dniu zarobku, które dołączy do wniosku złożonego w sądzie (Sąd zwraca koszty przyjazdu i utraconego zarobku świadka- są to tzw. koszty procesu). Pracownik nie musi brać urlopu bezpłatnego z powodu stawiennictwa w sądzie. Powinien usprawiedliwić swoją nieobecność i wnosić do sądu o zwrot kosztów tego stawiennictwa w sądzie.

Z zasady to zwolnienie nie obejmuje całego dnia, tylko czas niezbędny na stawiennictwo i dojazd. Jeśli np. pracownik mający miejsce pracy w Krakowie miałby się stawić w Sądzie w Krakowie o godzinie 14 to pracując od 9 do 17, spokojnie do 13 mógłby świadczyć pracę. Jeśli natomiast pracownik musiałby wyjechać na rozprawę do innego miasta, znacznie oddalonego od miejsca wykonywania pracy to należy tą okoliczność uwzględnić przy określeniu czy pracownik powinien wrócić do pracy (czy istnieje taka fizyczna możliwość).